Het raadsel van vismijdend Nederland
Onderzoekers van LEI Wageningen UR speculeren in een essay over mogelijke antwoorden op de vraag waarom Nederlanders zo weinig vis eten. Veel materiaal hierover konden zij zelf ook niet vinden, maar vanuit verschillende invalshoeken proberen zij toch mogelijke antwoorden aan te dragen.
De feiten
Wat wel vaststaat is dat Nederlanders wat visconsumptie betreft in Europa in de onderste regionen zitten. Gemiddeld consumeren we jaarlijks thuis ongeveer 3,5 kilo vis (vers, diepvries, of in blik). Buitenshuis is dat iets minder dan een kilo, dus bij elkaar ongeveer 4,5 kilo per persoon per jaar.
Daar tegenover staat een gemiddelde vleesconsumptie van 43 kilo vlees per persoon per jaar, maar liefst tien keer zoveel. De dominantie van vlees in de Nederlandse eetcultuur kan volgens de auteurs ook een verklaring zijn voor de lage visconsumptie: "Vlees is het meest gewichtige onderdeel van de heilige Hollandse drie-eenheid die verder bestaat uit aardappelen en groenten."
Vooral export
Veruit de meeste vis die wordt gevangen door de Nederlandse visserij, gaat naar het buitenland. Platvis als schol en tong en schaaldieren zoals mosselen en oesters worden geëxporteerd naar andere landen in Europa. Hierdoor is er volgens de auteurs ook geen verbinding tussen de Nederlandse visserij en de Nederlandse consument.
De onder consumenten populaire vissoorten, zoals zalm, pangasius en tonijn uit blik, worden juist geïmporteerd. Zelfs de Hollandse Nieuwe is volgens de auteurs niet erg Hollands, aangezien de meeste haring op de Nederlandse markt door de Denen en Noren wordt opgevist.
Gezond is geen stimulans
Dat vis wordt aangeprezen om zijn gezonde eigenschappen wordt in het essay eerder gezien als een negatieve invloed op de consumptie dan een positieve. Daarbij wijzen zij op andere richtlijnen voor gezonde voeding die ook nauwelijks worden nageleefd, zoals dagelijks twee ons groente en twee stuks fruit.
Tot slot zijn de auteurs bang dat de consument eigenlijk heel onverschillig tegenover het eten van vis staat, of dat het - zeker door de jongere generaties - zo weinig wordt gegeten dat het ook langzaam maar zeker 'vergeten' wordt.
(Bron foto: Pixabay)