Historische ecologie als basis voor natuurontwikkeling

Historische ecologie is het vakgebied dat zich bezig houdt met de samenstelling van flora en fauna van een gebied in het verleden. Het ecosysteem van een landschap kent vaak al een lange geschiedenis van menselijke beïnvloeding. De kennis die je zo vergaart biedt mogelijkheden om natuur van een gebied in een bredere historische of culturele context te zien. Het kan aanknopingspunten bieden voor inrichting of natuurontwikkeling in een gebied. Vakblad natuur bos landschap legt aan de hand van twee voorbeelden uit hoe dat kan werken.

Prehistorie

In het artikel 'Historische ecologie, kansen voor aansluiting bij maatschappij en erfgoedzorg' wordt de historie van de noordelijk Manderheide in noordoost Twente uitvoerig besproken. Nu is het een heidelandschap, in het verleden was dat anders. In de prehistorie wordt het gebied in het artikel omschreven als een ritueel landschap met hunebed, grafheuvels en urnenvelden. Daarnaast was het gebied bewoond. Er zijn aanwijzingen voor de aanwezigheid van raatakkers of Celtic fields.

Heidelandschap

In de ijzertijd werd het gebied intensief gebruikt en degradeerden de bossen. Maar vanaf de Romeinse tijd raakt het gebied verlaten en keerden bossen terug die in de middeleeuwen weer als gebruiksbossen vermeld werden. Na de middeleeuwen verdween het bos tot dat het in de 19e eeuw veranderde in een boomloos heidelandschap.

Rijk loofbos

Toch zijn er in het gebied nog steeds sporen van het rijke loofbos, met linde, iep en hazelaar, dat er ooit gestaan heeft. Zo zijn in een houtwasl wilde kleinbladige lindes en pollen van het bosbingelkruid aangetroffen. Die informatie maakt duidelijk dat dit ogenschijnlijk arm landschap in potentie ontwikkeld kan worden naar een rijk loofbos.

(Bron foto: Pixabay)